O sırada takmış kulaklığını
etrafına boş gözlerle bakan bir kız .
Belli değil ne düşünür ne bekler neler umar hayattan nelerle kırılır kalbi .
Sade bir melodi ile soyutlanma çabaları .
Bu hayatta kimseye çokta değer vermeden yaşamaya çalışması
kalp çarpıntısını toplayıp kaldırmış
zamanını bilmediği bir geleceğe.
Ön tarafta bir çift var .
Mecburen iki ayrı koltuğa oturup bari yan yana diye avunmuşlar belli .
Gözleri birbirlerinde hep .
Milleti izlemeyi sever bu kız ,
ne düşündüklerini seslendirmeyi .
Uzun bir süre izledi.
Hoyrat gençliklerden değiller sessizlikleri ilgi çekici .
Bilet kontrolü sırası geldiğinde izledi dikkatle
bu sefer konuşacaklar !
-Hayır
O anda o uzun sessizlikteki ahengi farketti...
Duymadık belki bilmedi kimse
Gözüne dahi çarpmadı bazılarının
bir an bakıp geçtiğimiz hayatın anlarından biriydi sadece .
Onlar gözleriyle bir alfabenin anlatabileceklerinden daha fazlasını anlatabilen,
sessiz gülüşleriyle kahkahalardan daha etkili olan ,
yeterli olmayınca işaret diliyle konuşan bir çiftti yalnızca.
Onlar sadece kendilerine özgü bir dil konuşuyorlardı orada .
Kendi aralarında ayrı bir alfabe
ayrı bir iletişim.
Hiçbirimiz müdahil olamıyorduk ...
Neden bu kadar dokundu kıza bilinmez.
Belki böylesine bir bütünlüğün varlığına inanmadığı içindi.
Belki de varlığına inanırsa
kendini şanssız addetmek zorunda kalacağı içindir.
Yanni sen nasıl bir dünyaya sahipsin ?
dinleyin muhteşemdir.
Ve bu film
ota çöpe ağlayan beni haydi haydi ağlatan
ama güzel demek yetmez derinlikli bir filmdi.
Bu kızı ve işitme engelli ailesinin filmini izlemelisiniz !
Engellerin hepimiz için olduğu
ve aşılması için orada beklediklerini hatırlatan
bir nadide film !!!
