Ne zamandır merak ettiğim sürekli izlemeyi ertelediğim Tiffany' de Kahvaltı filmini bugünkü kahvaltı keyfimde izleyeyim dedim ve hayran kaldım .
Anlattığı hayat çok farklıydı neden sorusunu sordum kendi kendime . Neden bağlanmak bu kadar zor gelir ? Ama şu varki hayatınıza birini alabilmek ne kadar önemlidir. Kabul edecek birini bulmak zor galiba .
sevgi karşılıklı olunca güzel aksi halde sırtındaki bir yük değil mi ?
Bu aralar pek çok mutluluğu bir arada yaşadım ilk koro konserimi verdim . Ve kendimi çok ama çok iyi hissettim . İyi kalpli sanatla dolu insanların yanındayım dedim .
Huzur görünen birşeydir bazen uzakta bir çift görürsünüz mutluluklarını siz hissedebilirsiniz . Öyle bulaşıcı öylesine canlı bir duygu ki.
Sevgi çok birşey istemez belkide elinde bir gül yanında huzur duyduğun insan ve bir sahil gezintisi ...
işte bu kadar kolay !
Filmi izleyin sonunda gözlerim doldu hoş çok kolay ağlarım filmlerde. Galiba gerçek hayatta ne kadar kendini sıkarsan filmlerde o duygula kolayca su yüzüne çıkıyor. Bu yuzden harap olurum film izlerken tek başıma izlemeyi severim filmleri rahatça ağlarsın o bir terapidir .
ine yeniden dağınık düşüncelerimin birleşmediği bir yazı oldu :D
Filmin soundtrack ı ise bir muhteşem dinlemenizi öneririm :)
Sanatla iç içe günler dilerim :)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder