ne zaman insanlar bu kadar kötüleştiler ?
ne ara birbirimizi kırmak bu kadar kolaylaştı?
önyargılarımızdan fazla varlığımız var mı artık ?
Ne zaman bana bu aşk denilen duygunun bitmediğini kanıtlayacak hayat?
belkide olay şudur olmayan bir duygunun peşinde hayatlarına anlam katmak için varmış gibi davranan insan topluluğuyuz.
Aksine inanmak istemeyen bir insanı ikna etmek ne mümkün
Yazmak ve söyleyebilmek kurtaracak bizi. Zayıf yönünü kimseye gösterme diyorsa insanlar bunun getireceği yüke hazırlar mı ? Edebiyat kurtaracak bizi . Ama kullanmayacaksın piyasa yapmayacaksın . Okuduklarınla davranışların uyuşacak bir yerde kaldıramayacağına bulaşmayacaksın. Öğrenmek denilen o büyük yüce amaçta reklam yapmaya yer olmayacak.
Düşünüyorum ben içimdeki duyguları çözmek için mi yazıyorum ? Yoksa çözebildiklerimi mi dile getirebiliyorum ... İnsan denilen varlık çok anlaşılmaz. Çok hırçın çok bencil çok kırılgan çok zayıf bazen çok mutlu çok güzel çok kompleks... O kadar kompleks ki ben bazen durup kendimi anlamaya çalışıyorum bazen sadece bunun uğraşını verirken günler akıyor kapılıp gidiyorsun ve çoğu zaman yaptığım şey geri plana itmek . Düşünmek zor iş tehlikeli eylem bile sayılabilir günümüzde. Düşünmeyen insan profili robotlar olduk duygulu robotlar herhangi bir tehditte kendini kapatan robotlar. Oysa insan olmanın gereği değil miydi tepki vermek! Ne zaman unuttuk adam akıllı tepki vermeyi .
En son ne zaman ağız dolusu güldünüz ?
Ne zaman yanında çocuk kalabildiğiniz kişilerle saçmaladınız ?
Ne zaman kucak dolusu sarıldınız( ki sarılmak bence en iyi terapi) kalbini kalbinize yaklaştırmaktır bir nevi anlamaktır kalbinden geçenleri...
Bizi edebiyat kurtaracak . Bizi bize anlatan kitaplar, hayatın göremediğimiz yönlerini bize anlatan hikayeler kurtaracak. Ve yazmak ne olursa olsun yazmak anlatamadığını kelimeler anlatacak senin söyleyemediğini onlar yazacak . bazen söz zor çıkar ağzından konuşmak istemezsen harfler konuşur senin yerine .Bırak anlatsınlar hikayeni ...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder